سمنان

نام قدیم : سمنان، قومس، کومش
سمنان از شهرستانهای استان سمنان است که در فاصله ۲۲۱ کیلومتری تهران بر سر راه خراسان واقع شده است‌.
این شهر محل رفت و آمد اقوام مختلف بوده و در کتب تاریخی نیز به کرات از آن نام برده شده است.
در آغاز قرن چهارم هجری سمنان جزو قلمرو آل زیار بود که بعد از انقراض این سلسله به تصرف آل بویه درآمد. در آن دوره شهرهای قومس جزو منطقه دیلم به شمار می‌آمد.
در سال ۴۲۷ ه.ق ترکان غز خرابی‌های زیادی به شهر وارد ساختند.
سمنان در سال ۶۱۸ ه.ق در اثر حمله مغولان ویران گردید ولی در دوره‌های بعد، از جمله در دوره صفوی و قاجار آبادانی‌هایی در آن صورت گرفت که آثار متعددی از آن دوره‌ها برجای مانده است‌.
سمنان یکی از شهرهای معروف ایران در زمینه کاهش بیسوادی است.
نژاد مردم سمنان آریاییاست و به زبان سمنانیسخن می‌گویند.
درباره وجه تسمیه یا نام سمنان که به این منطقه اطلاق می‌شود، عقیده‌ها و نظرهای گوناگونی رایج ومعمول است که به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود:
در گذشته‌های دور در محل آتشکده بزرگ هریس در کومش (سمنان) شهری عظیم با بت
خانه‌ای بزرگ با ساختمانی رفیع و با شکوه وجود داشته است.
به همین علت احتمال می‌رود که مردم این سرزمین قبل از ظهور زرتشت، دارای مذهب «سمتی» یا «سمینه» بوده‌اند و بت خانه بزرگ آنان در محل سمنان فعلی واقع بوده است.
برخی دیگر بر این باورند که سمنان در اصل «سکنان» منسوب به طوایف سَکَه‌ها می‌باشد و الف و نون آن نشانه نسبت و مکان است که در واژه‌های گیلان و غیره مشاهده می‌شود.
عده‌ای دیگر از اهالی سمنان عقیده دارند که نام قدیم سمنان (سیم لام) بوده که بنای آن به دست دو نفر از فرزندان نوح پیغمبر به نام‌های (سیم النبی) و (لام النبی) انجام گرفته که مقبره آنان در کوه‌های شمال شرقی سمنان در محلی موسوم به پیغمبران واقع است.
بر این اساس کلمه (سیم لام) در اثر کثرت استعمال به مرور زمان به سمنان تبدیل شده است.
برخی نیز افسانه بنای اولیه را به دو هزار سال قبل از میلاد مسیح به دستور تهمورث دیوبند نسبت داده اند. در آن زمان شهر را به سمینا نام گذاری نموده‌اند که به مرور زمان به سمنان تغییر یافته است.
روایت دیگر حاکی از این است که نام قدیم سمنان در زبان محلی «سه مه نان» بوده و منظور ساکنان آن این بوده است که محصولات کشاورزی این منطقه نان و آذوقه اهالی را بیش از سه ماه تأمین نمی‌کند.
بعدها به مرور زمان «سه مه نان» به سمنان تغییر یافته است.
به هر حال آن چنان که از منابع و کتب تاریخی استنباط می‌شود سمنان یکی از مناطق کهن و قدیمی ایران است که در درازای تاریخ فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته است.
آب و هوای این شهر در تابستان گرم و در زمستان نسبتاً سرد می‌باشد
بیشتر مردم اصیل در سمنان به زبان سمنانی سخن می‌گویند.
زبان سمنانی به علت ویژگی خاص خود مورد توجه دانشمندان و ایران شناسان بسیار قرار گرفته است. این زبان از زبان‌های ایرانی شاخه شمال باختری است. که در حقیقت لهجه است.
هر چه از سمت کویر به طرف شمال و دامنه‌های جنوبی سلسله جبال البرز پیش می‌رویم ، پوشش گیاهی را می‌توان به صورت کویری و نیمه کویری و در شمال و شمال غربی ، گیاهان نیمه سردسیری و کاملاٌ سردسیری را مشاهده کرد.
در نواحی کویری مراتع کویری با پوشش گیاهی تنک اکثراٌ به صورت بوته‌ها و درختچه‌ها و انواعی شامل شوره گز ، خارشتر ، اسپند ، گون ، درمنه ، گیاهان خانواده اسفناجیان ، ورک ، ختمی، علقهای گندمی ، تاج خروس به صورت غالب دیده می‌شود.
سمنان از گذشته از شهرهای صنعتی ایران بوده است و درحال حاضر با داشتن چندین شهرک و ناحیه ‏صنعتی در نزدیکی خود یکی از قطب‌های صنعتی کشور و سرمایه گذاری بخش خصوصی به شمار ‏می‌رود.
‏
از جمله ساخته‌های هنری این شهر که توانمندی و پیشینه صادرات دارد می‌توان به سفال و سرامیک ‏اشاره کرد.
دستباف‌های این منطقه شامل پرده‌های سنتی و هنری و حوله و شال گردن، پارچه‌های پشمی و‏ پارچه‌های متقال زیر ساخت قلمکار است. ‏
گلیم، قالی، جاجیم، چادر شب، پلاس و چوقا (چوخا)که عمدتاً توسط روستائیان و عشایر تولید می‌شود، از ‏دیگر صنایع دستباف مردم استان و شهرستان است.
گل نرگس، گل یاس(رازقی)، شیرمال، کماچ سوغات سمنان هستند
منبع:
http://semnanonline.ir/post/132
http://www.ettelaat.com/etiran/?p=31022
http://semnansh.farhang.gov.ir/fa/morefe
http://semnantec.ac.ir/
http://ichto.ir/Default.aspx?tabid=689