منطقه حفاظت شده گلپرآباد

این منطقه شامل تپه ماهورها و قسمتهایی از آن صخره ای ودر پایین دست مناطق دشتی وجود دارد و در کل دارای سیمای کوهستانی است. زمستان این منطقه سرد ونزولات جوی اغلب بصورت برف می‌باشد.
دراین منطقه تعداد 6 چشمه شناسایی شده که پراکنش مناسبی دارند .ازاین رو در تامین آب وحوش بسیار مهم وحیاتی می‌باشند.در پیرامون منطقه سه روستای ده میانه، گرجائی و گلپرآباد قرار دارند.
این منطقه دارای بسیاری از قابلیتهای منطقه لشگردر می‌باشد و جزء پیش کوه‌های زاگرس غربی به شمار می‏آید و از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددی محدود شده‏ است و تحت تاثیر جریانات عمومی هوا در این بخش از زاگرس می‌باشد و به رغم کم بودن میزان نزولات جوی (حدود 300 میلیمتر میانگین سالانه) و محدودیت منابع آبی و استقرار در اکوسیستم‏ سرد وخشک، از تنوع حیاتی به ویژه پوشش گیاهی بسیار غنی برخوردار است.
از این رو رشد و تکثیر حیات وحش آن در خور توجه است. براین اساس در سال 1385 بعنوان منطقه شکار ممنوع معرفی و سپس بدلیل داشتن شرایط مساعد زیستی و تنوع گونه ای مناسب در سال 1386 بعنوان منطقه حفاظت شده ارتقاء سطح یافته است.
این زیستگاه در امتداد رشته کوه آهنگران ودرضلع جنوب شرقی لشگردر می‌باشد . لازم به ذکر است که بخشی از این منطقه در حوزه استحفاظی استان مرکزی ...مشاهده کامل متن قرار دارد.این منطقه دارای بسیاری از قابلیتهای منطقه لشگردر می‌باشد این منطقه زیستگاهی ، جزء پیش کوه‌های زاگرس غربی به شمار می‏آید و از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددی محدود شده‏ است و تحت تاثیر جریانات عمومی هوا در این بخش از زاگرس قرار دارد.
این منطقه شامل تپه ماهورها و قسمتهایی از آن صخره ای می‌باشد.در پایین دست مناطق دشتی وجود دارد ودارای سیمایی کوهستانی است. زمستان این منطقه سرد ونزولات جوی اغلب بصورت برف می‌باشد.
راههای دسترسی ازقسمت شمالی منطقه از طریق جاده گاز اراک- ملایر و از قسمت جنوبی از طریق جاده آسفالته احمد روغنی – گلپرآباد می‌باشد.همچنین در داخل منطقه جاده‌های جیپ رو وجود دارند.به رغم کم بودن میزان نزولات جوی (حدود 300 میلیمتر میانگین سالانه) و محدودیت منابع آبی و استقرار در اکوسیستم‏ خشک و سرد، از تنوع حیاتی به ویژه پوشش گیاهی بسیار غنی برخوردار است.
از این رو رشد و تکثیر حیات وحش آن در خور توجه است.
تیپ پوشش گیاهی غالب در مناطق دشتی مرتعی ودر تپه ماهورها بصورت بوته ای و در ارتفاعات درختچه‌ها وجود دارند.از گونه‌های گیاهی این منطقه می‌توان ورک،سنجد،بادام کوهی،زالزالک ،آلبالو وحشی،کنگر،گون،شکر تیغال،گراس،جو وحشی،بله گوش،جگن،جاروکوهی،آویشن،چای کوهی،بومادران و...را می‌توان نام برد. این منطقه زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی می‌باشد . از دیگر پستانداران منطقه گرگ،کفتار،شغال،تشی ،رودک،روباه واز پرندگان این منطقه کبک ،تیهو،انواع گنجشک سانان،کمر کولی،سار ،پری شاهرخ،عقاب طلایی و دلیجه را می‌توان نام برد.
در حاشیه منطقه 3 روستا به اسامی گرجائی ، ده میانه و پریدر وجود دارد که در مجموع دارای 399 خانوار می‌باشند. ویژگیهای اکولوژیکی منطقه پریدر باعث شده است در این منطقه کشاورزی آبی در سطوح بالا وجود نداشته باشد و همچنین کشاورزی به صورت دیم نیز یک عامل بازدارنده جدی نمی‌تواند لحاظ شود.
علت این امر علاوه بر نبود زمینها مسطح جمعیت نسبتا پایین روستاهای منطقه است. در بخش‌های زیادی از منطقه پریدر شغل و منبع در آمد مردم از طریق دامداری است.
نبودن مناطق وسیع با شیب پایین باعث شده است کشاورزی آبی در سطوح بالا در این منطقه وجود نداشته باشد
این منطقه تپه ماهوری و قسمتهایی از آن صخره ای و در پایین دست مناطق دشتی وجود دارد و در کل دارای سیمای کوهستانی است.
زمستان این منطقه سرد و نزولات جوی اغلب بصورت برف می‌باشد. دراین منطقه تعداد 6 چشمه شناسایی شده که پراکنش مناسبی دارند. ازاین رو در تامین آب وحوش بسیار مهم وحیاتی می‌باشند.در پیرامون منطقه سه روستای ده میانه، گرجائی و گلپرآباد قرار دارند.
این منطقه دارای بسیاری از قابلیتهای منطقه لشگردر می‌باشد و جزء پیش کوه‌های زاگرس غربی به شمار می‏آید و از شمال و جنوب با ارتفاعات متعددی محدود شده‏ است و تحت تاثیر جریانات عمومی هوا در این بخش از زاگرس می‌باشد و به رغم کم بودن میزان نزولات جوی (حدود 300 میلیمتر میانگین سالانه) و محدودیت منابع آبی و استقرار در اکوسیستم‏ سرد وخشک، از تنوع حیاتی به ویژه پوشش گیاهی بسیار غنی برخوردار است.
از این رو رشد و تکثیر حیات وحش آن در خور توجه است.
این زیستگاه در امتداد رشته کوه آهنگران ودرضلع جنوب شرقی لشگردر می‌باشد . لازم به ذکر است که بخشی از این منطقه در حوزه استحفاظی استان مرکزی قرار دارد.
زمستان این منطقه سرد ونزولات جوی اغلب بصورت برف می‌باشد. راههای دسترسی ازقسمت شمالی منطقه از طریق جاده گاز اراک- ملایر و از قسمت جنوبی از طریق جاده آسفالته احمد روغنی – گلپرآباد می‌باشد.همچنین در داخل منطقه جاده‌های جیپ رو وجود دارند.
پوشش گیاهی:
تیپ پوشش گیاهی غالب در مناطق دشتی بصورت مرتعی، در تپه ماهورها بصورت بوته ای و در ارتفاعات درختچه‌ها وجود دارند. از گونه‌های گیاهی این منطقه می‌توان ورک، سنجد، بادام کوهی، زالزالک، آلبالو وحشی، کنگر، گون، شکر تیغال، گراس، جو وحشی، بله گوش، جگن، جاروکوهی، آویشن، چای کوهی، بومادران و… را می‌توان نام برد.
گونه‌های شاخص جانوری:
در نتیجه بررسی‌های انجام شده در منطقه حفاظت شده گلپرآباد ۱۵ گونه پستانداران شناسایی شده است.
گونه‌های مشاهده و ثبت شده از ۵ راسته پستانداران ایران در قالب ۹ خانواده بودند.
از گونه‌های شاخص این منطقه می‌توان به قوچ و میش ارمنی و گونه‌های جرد ایرانی، موش صحرایی، خارپشت اروپایی، دوپای کوچک، خارپشت گوش بلند، خرگوش، راسو، رودک و گراز اشاره کرد.
این منطقه زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی می‌باشد. بخش‌های زیادی از منطقه به صورت تپه ماهوری است که زیستگاه مناسب گونه قوچ و میش است و علاوه بر اینها وجود مناطق گذرگاهی و پناهگاهی باعث ایجاد شرایط فیزیکی مناسب برای قوچ ومیش می‌گردد.
از پرندگان این منطقه کبک، تیهو، انواع گنجشک سانان، کمر کولی، سار، پری شاهرخ، عقاب طلایی و دلیجه را می‌توان نام برد.

منبع :http://www.iew.ir/