این منطقه با سیمای کوهستانی در ارتفاع متوسط از سطح دریا در نقاط کم ارتفاع 1750 متر و در نقاط مرتفع 2928 متر قرار دارد. طی
دوره آماری بیست ساله میانگین بارندگی سالیانه منطقه برابر 8/288 میلی متر و میانگین سالانه دمای منطقه برابر 40/13 درجه سانتی گراد میباشد.تیپ اقلیمی منطقه به روش دومارتن نیمه خشک و طبق روش آمبرژه خشک سرد تعیین شده است.
جهت وزش باد از جنوب به سمت شمال جریان دارد. این منطقه دارای 11 چشمه دائمی به نام‌های قمشلی ،
کله بید ، دره غار ، سی یک ،گیچک ، اوضامن، سلطان آباد ، اوزون دره ، چشمه نثار ، چشمه نقلی ، پیر مهدی میباشد.
منطقه حفاظت شده لشگردر با مساحت ۱۵۵۴۲متر در شرق و جنوب شرقی
ملایر قرار دارد این منطقه به سبب ویژگیهای طبیعی دارای تنوع گیاهی و جانوری مناسبی بوده و از اکوسیستمهای پویا و کمتر دست خورده استان
همدان محسوب می‌شود بلندترین ارتفاع منطقه 2758 متر از سطح دریا ارتفاع دارد .
این منطقه به جهت برخوردار بودن از شرایط لازم ابتدا در بهمن ماه سال 1363 به عنوان منطقه شکار ممنوع و سپس به جهت بهبود شرایط اکو لوژیکی و خصوصا زیستی در اسفندماه سال 1369 با جهد کوشش مجموعه پرسنل اداره
...مشاهده کامل متن کل حفاظت محیط زیست همدان با تصویب شورایعالی حفاظت محیط زیست عنوان « منطقه حفاظت شده را از آن خود کرد .
این منطقه به لحاظ موقعیت طبیعی و توپوگرافی دارای سه وضعیت کوهستانی . تپه ماهوری و نسبتا دشتی میباشد .
مناطق کوهستانی زیستگاه کل و بز و مناطق تپه ماهوری زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی میباشد و مناطق دشتی نیز به سبب تغییر نوع کاربری زمین از جانب روستائیان به صورت کشت باغات انگور درآمده است .
(گونه‌های جانوری ) منطقه حفاظت شده لشگردر به سبب سیمای کوهستانی عدم دسترسی سهل و آسان به تپه ماهورهای قابل توجه و پوشش گیاهی نسبتا مناسب از دیرباز وحوش قابل ملاحظه ای بوده است گرچه جمعیت آنان در سالیان اخیر سیر نزولی شدید را طی کرده است اما پس از اعلام به عنوان حفاظت شده و حفظ و حراست آن احیاء جمعیت وحوش روند مطلوبی را طی نموده است .
از پستانداران منطقه می‌توان پازن . گوسفند وحشی . گرگ . شغال . روباه . تشی . خرگوش . گورکن . کفتار و رودک و از پرندگان کبک . تیهو . باقرقره . عقاب طلایی .
فاخته . دلیجه . کمر کلی .پری شاهرخ. چکچک . و از خزندگان انواع مار را می‌توان نام برد .
پوشش گیاهی:
براساس مطالعه رستنی‌های منطقه، تاکنون ۲۶۶ گونه گیاهی متعلق به ۱۸۴ جنس و ۴۳ خانواده در منطقه حفاظت شده لشگردر شناسایی شده اند که از این تعداد ۲۸ گونه اندمیک ایران میباشد.
خانواده (Asteraceae (composite با داشتن ۳۱ جنس و ۴۲ گونه بزرگترین خانواده موجود در منطقه میباشد. از گیاهان دارویی منطقه می‌توان کنگر، کاسنی، ریواس، کاکوتی، شیرین بیان، بارهنگ و پونه را نام برد.
گیاهان علفی و بوته ای پوشش گیاهی غالب منطقه را تشکیل می‌دهند اما تک درختچه هایی نیز در ارتفاعات میانی منطقه بصورت پراکنده دیده می‌شوند. از درختچه‌های مهم منطقه گونه‌های زالزالک، انجیر، بنه، سماق، زرشک و بادام کوهی را می‌توان نام برد.
گونه‌های بوته ای و علفی منطقه مشتمل بر کلاه میر حسن، انواع گون، علف بادبزنی، نخود وحشی، کنگ، علف چای، زنبق وحشی، اسپند، شکر تیغال، لاله واژگون، ریواس، کاروان کش، بومادران و آویشن می‌باشند.
گونه‌های شاخص جانوری:
در منطقه حفاظت شده لشگردر ۱۸ گونه پستاندار از ۱۱ خانواده و ۵ راسته و ۷۵ گونه پرنده از ۲۳ خانواده و ۷ راسته زیست می‌نمایند. این منطقه به لحاظ موقعیت طبیعی و توپوگرافی دارای سه وضعیت کوهستانی، تپه ماهوری و نسبتا دشتی میباشد.
مناطق کوهستانی زیستگاه کل و بز و مناطق تپه ماهوری زیستگاه گونه حمایت شده قوچ و میش ارمنی میباشد و مناطق دشتی نیز به سبب تغییر نوع کاربری زمین از جانب روستائیان به صورت کشت باغات انگور درآمده است.
از پستانداران منطقه می‌توان کل وبز، قوچ ومیش، گرگ، شغال، روباه، تشی، خرگوش، گورکن، کفتار و رودک و از پرندگان کبک، تیهو، باقرقره، عقاب طلایی، قرقی، فاخته، دلیجه، کمر کلی، پری شاهرخ، چیچک، و از خزندگان انواع مار را می‌توان نام برد.
منبع :http://www.iew.ir/
