بقعة
امامزاده محمد محروق یکى از بناهاى زیباى دورة صفویّه است که در مجاورت آرامگاه عمرخیام در خارج شهر
نیشابور واقع شده است ، ساختمان بقعه با گنبدى کاشیکارى و ایوانى بلند،در وسط باغى مشجّر و با صفا قرار گرفته و از ابنیه زیباى قرن دهم هجرى به شمار می‌رود.
محمد محروق، یکی از نوادگان چهارمین پیشوای شیعیان -امام سجاد علیه‌السلام- است که مانند سایر بنی هاشم و علویین در زمان خلافت مامون عباسی ، در سال ۱۹۹ هـ.ق بر علیه حکومت در کوفه قیام کردند و سپس بعد از سرکوبی قیام به مرو تبعید و در نهایت به دستور حاکم شهر
نیشابور « نصر سیار» مقتول و به منظور عبرت پیروانش مانند جدش زید سوزانده شده است و به همین مناسبت کلمه « محروق » بر نامش اضافه گردید .
پس از شهادت ایشان ، علاقمندان به آل علی (علیه السلام) در زمان سلجوقیان بر مزار وی بنای مناسبی بنیان کردند که در حمله مغول ویران گردید . ساختمان اصلی بقعه مزبور در زمان شاه « سلطان حسین بایقرا » به دستور امیر کمال الدین شاه میر حسین یکی از رجال معروف وقت انجام گرفت و در زمان شاه طهماسب صفوی
ایوان و شبستان‌های سه طرف بقعه و کاشیکاری گنبد و در
ایوان و ازاره داخل
...مشاهده کامل متن حرم ساخته شده است .
سنگی از دوران شاه سلطان حسین صفوی مورخ به سال 1119 هجری قمری در این بنا نصب است ،کاشی‌های ازاره آن از زمان نادرشاه افشار باقی مانده است.
کتیبه منظومی که از زمان شاه سلطان حسین صفوی در سمت راست ایوان بر روی سنگ نقر شده بیانگر آن است که در اواخر دوره صفوی محمدخان نامی در نیشابور به بنای مسجد و مصلی اقدام نموده است.
در این بقعه، امامزاده ابراهیم، یکی از اولاد حضرت موسی بن جعفر، نیز مدفون است،حرم وی به وسیله‌ی دری به حرم امزاده محمد محروق راه دارد.
ارتفاع گنبد کوچکتر از گنبد امامزاده محروق است ، وی را از فرزندان بلافاصله‌ی موسی بن جعفر علیه السلام دانسته اند.
منبع:
http://www.awqafneyshabur.com/
http://shrines.blog.ir/
http://tebyan-zn.ir/
http://vista.ir/
http://www.negahmedia.ir/
