روستای گازرخان

"گازرخان" یکی از مهمترین و نزدیکترین روستاها به قلعه الموت که در رشته کوه البرز قرار گرفته و در پانزده کیلومتری معلم کلایه و صد و ده کیلومتری شمال شرقی شهر قزوین واقع شده است .
قلعه تاریخی حسن صباح در این روستا قرار دارد. جمعیت این روستا تقریبا هفتصد و پنجاه خانوار کی باشد که مذهب ساکنان آن شیعه و همه ساکنان آن بومی روستا بوده و به زبان تاتی صحبت می‌کنند .
این روستا از شمال به کوه هودکان، شمال شرقی به قلعه حسن صباح، شمال غربی به روستای خشکچال، از غرب به تپه لیز ، ازجنوب غربی به چپان و از جنوب شرقی به گله چالی سر وگرما گلو محدود می‌شود.
آب آشامیدنی مردم این منطقه از چشمه‌های اطراف تامین می‌شود. رودخانه‌های فصلی این روستا از کوههای هودکان و شاتان سرچشمه می‌گیرند از دره‌های زیبای اغوزبن، خرازرو و دومکی می‌گذرد و از گرماگلو به طرف مزارع گزادشت سرازیر می‌شود.
اب و هوای این روستا معدل است که در فصل‌های مختلف سال طراوت وشادابی بسیاری به آن می‌بخشد.
شغل اکثر مردم این روستا باغداری می‌باشد و با تولید گیلاس، گردو، لبنیات و همچنین با گلیم بافی، چادر شب بافی و جاجیم بافی ...مشاهده کامل متن گذران زندگی می‌کنند.
در میدان اصلی ده،که قبرستان قدیمی روستا در آنجا واقع شده است در قدیم چهار درخت چنار کهن‌سال وجود داشت که به علت بی توجهی مسوولین به وسیله افراد سودجو قطع شد و از آن درختهای کهن فقط ریشه یکی از آنها باقی مانده که نظر هر بیننده ای را به خود جلب می‌کند.
این میدان هنوزهم به نام همان درخت‌ها "چنار دارکونه" نامیده می‌شود.
در سمت جنوب میدان و قبرستان، ساختمانی مرکب از یک مسجد قدیمی و یک مقبره با بنایی مستطیل شکل که از سنگ سیاه و ملاط گچ ساخته شده کتیبه‌ای حاوی تاریخ تعمیر بنا که به سال هشتصد و پنجاه و دو هجری قمری می‌رسد بر دیواره مقبره قرار دارد و با دری به سمت اتاق مقبره باز می‌شود که هجده قبر که پوششی از گچ دارند، در کنار هم قرار گرفته‌اند.
برخی اعتقاد دارند که احتمال دارد بعضی از این قبرها آرامگاه برخی از سران و بزرگان فرقه اسماعیلیه باشد که به هجده تن معروفند.
در دو طرف نمای خارجی دیوار این ساختمان ، آثاری از باقی مانده دو برج مدور دیده می‌شود که نشانگر وضع این بنا در گذشته است که ملحقاتی داشته، ولی امروزه از بین رفته اند.
گازرخان روستایی کوهستانی است که بافت مسکونی متمرکزدارد و در شیبی تند قرار گرفته است. اگر از دور به این روستا نگاه کنید مشاهده می‌کنید که روستا با صخره‌های سنگی محاصره شده است.
مناظر باغ‌های فراوان گیلاس و آلبالو و انواع میوه‌های دیگر در فصول بهار تابستان و پاییز، کوچه‌های پرپیچ وخم و خانه‌های قدیمی تابلوی زیبای در ذهن تداعی می‌کند که خود الگویی اصیل از فضای روستایی قدیم است.
بیشتر خانه‌های این روستا به صورت یک طبقه و برخی دو طبقه می‌باشند. مصالح بکار رفته در بناهای قدیمی شامل گل و خشت، چوب و سنگ است.
تصویر آرام بخش باغ‌های فراوان روستا و نیز شکوه و بلندی ارتفاعات اطراف آن به خصوص در فصل‌های مساعد سال، نظر هر گردشگری را به خود جلب می‌کند.
در روستای تاریخی گازرخان آثار تاریخی پر تعدادی از گذشتگان به جا مانده است که از جمله آن‌ها می‌توان به مقبره "امامزاده محمود" در ابتدای دامنه جنوبی روستا، "امامزاده محمد حنیفیه" در وسط روستا و "مقبره هیجده تن" را نام برد.
همچنین در این روستا بناهای قدیمی با ارزشی که در جهت حفظ هویت تاریخی روستا اهمیت دارند نیز کم نیستند، این جمله این بناها میتوان به : خانه‌های منصوری، رشیدنایبی، سمیعی، زین العابدین و صفری اشاره نمود.
که به همت دکتر "حمیده چوبک" باستان شناس و مسئول پایگاه فرهنگی الموت از تخریب آنها جلوگیری شد.
در میان مردم روستای گازرخان احترام و توجه به ارزش‌های مذهبی و سنتی جایگاه خاصی دارد در اعیاد مذهبی و ملی، روستا پر از شادی و نشاط می‌شود.
در جشن‌های عروسی که با موسیقی محلی همراه است، سرنا و دهل نواخته می‌شود و مردم به رقص محلی و دسته جمعی پایکوبی می‌پردازند.
در ایام سوگواری و به ویژه عزاداری سالار شهیدان امام حسین (ع) نیز مردم روستا با تجمع در مساجد و تکیه روستا به عزاداری می‌پردازند.
پوشاک محلی مورد استفاده مردان روستای گازرخان تفاوت چندانی با شهرنشینان ندارد، اما لباس بانوان به ویژه زنان سالخورده که بیشتر به لباس‌های محلی علاقه نشان می‌دهند، شامل پیراهنی بلند، دامن چین دار، نوعی جلیقه و چارقد می‌باشد.
غذاهای محلی روستای گازرخان شامل، فسنجان، آبگوشت، انواع آش، انواع کباب و انواع غذاهایی که با سبزیجات درست می‌شوند.
روستای گازرخان در صد و ده کیلومتری شمال شرقی قزوین از جمله روستاهای مهم منطقه الموت می‌باشد که هر ساله گردشگران داخلی وخارجی زیادی از آن بازدید می‌کنند.
گازرخان پر جمعیت‌ترین و بزرگترین روستای الموت می‌باشد که ساکنین این منطقه از ان به عنوان نگین الموت یاد می‌کنند.

منابع:
http://wikiroosta.ir/
http://www.iranvillage.ir/article-276--0-0.html
http://www.qazvin.ir/web/guest/350