مدرسه فیضیه قم

مدرسه فیضیه مربوط به سده‌های میانه دوران‌های تاریخی پس از اسلام می‌باشد و در قم، جنب حرم معصومه، میدان آستانه مقدسه واقع شده است.
مدرسه فیضیه از نیمه اول قرن سیزدهم هجری قمری جایگزین مدرسه آستانه شد
و بر اساس متون معتبر تاریخی، از اواسط قرن ششم هجری قمری وجود داشته و در عصر صفوی تجدید بنا شده است.
فیضیه نام مدرسه علمیه‌ای در قم و محلی برای تعلیم و تربیت طلاب علوم دینی می‌باشد که به دلیل نقش و اهمیت آن در تحولات حوزه علمیه و انقلاب اسلامی، زائران و مسافران علاقه زیادی به بازدید از این مرکز دارند.
بنای مدرسه چهار ایوانی می‌باشد که شامل دو طبقه با چهل حجره تحتانی متعلق به دوره قاجار و چهل حجره فوقانی متعلق به قرن چهارده هجری قمری است که به اهتمام حضرت آیت‌الله حائری یزدی بالای حجره‌های پیشین در گرداگرد حیاط مرکزی بنا شد.
قدیمی‌ترین بخش مدرسه، ایوان جنوبی آن است که مزین به کاشی‌کاری‌های زیبا متعلق به دوره صفوی است.
این مدرسه تاریخی که در کنار حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (س) قرار گرفته و طی نیم قرن تحولات و حوادث بسیاری را به خود دیده و شاهد نقاط عطف برای ...مشاهده کامل متن تاریخ سیاسی ایران و حتی جهان اسلام بوده است.
از دهه چهل شمسی مدرسه فیضیه پایگاه مبارزه علیه نظام شاهنشاهی شد و به لحاظ اهمیت استراتژیک حکومت پهلوی برای غرب در منطقه و جهان، فیضیه به دلیل مخالفتش با چنین نظامی، شهرت جهانی یافت.
مدرسه فیضیه هم محلی برای تحصیل بسیاری از شخصیت‌های علمی و سیاسی ایران و هم جایگاهی برای رشد و بسط اندیشه‌های انقلابی امام خمینی (ره) بوده است.
بنا و کارکرد مدرسه فیضیه گرچه به قرون گذشته باز می‌گردد اما رونق تازه احیای آن مرهون عزیمت آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری (ره) از اراک به قم می‌باشد.
ورود ایشان به قم به تجدید حیات حوزه علمیه انجامید و مدرسه فیضیه نیز جانی تازه در کالبد خود یافت.
فیضیه در دوران زعامت و مرجعیت آیت‌الله صدر و آیت‌الله بروجردی نیز بازسازی شد و شکل کنونی خود را یافت.
امام خمینی (ره) پس از ورود به قم در سال هزار و سیصد و یک هجری شمسی در یکی از حجره‌های مدرسه فیضیه سکونت یافتند، این حجره که شماره بیست و سه این مجموعه حجره‌ها می‌باشد تا سال هزار و سصد و بیست و پنج هجری شمسی محل زندگی و کانون فعالیت‌های علمی و اجتماعی ایشان بود.
اولین فعالیت اجتماعی امام خمینی (ره) در فیضیه برگزاری درس اخلاق برای مردم و طلاب در سال هزار و سیصد و پانزده شمسی و نقد حکومت رضا خانی بود.
پس از شهریور سال هزار و سیصد و بیست و فرار رضاه شاه از ایران، فیضیه شاهد فعالیت‌های جدی و گسترده‌تر امام (ره) علیه رژیم پهلوی بود.
امام راحل در بیست و نه اسفند هزار و سیصد و چهل و یک در سخنرانی خود در مسجد اعظم قم به حمله ماموران دولتی به مدرسه فیضیه در سی بهمن ماه همان سال اعتراض کردند.
یورش ماموران شهربانی و ژاندارمری قم در آن تاریخ به مدرسه فیضیه در پی اعتراض امام راحل به طرح آمریکایی شاه با عنوان انقلاب سفید بود.
در فروردین 1342 نیز فیضیه یک بار دیگر هدف حمله نظامی قرارگرفت، سخنرانی‌های امام راحل علیه قانون انجمن‌های ایالتی و ولایتی و گسترش اعتراضات مردمی، فیضیه را به مرکز انقلاب اسلامی تبدیل کرده بود.
به دلیل قرار گرفتن فیضیه در کانون مبارزات سیاسی و فعالیت‌های اجتماعی امام خمینی (ره) رژیم شاه نیز این مدرسه را محلی برای اجتماعات سیاسی و پناهگاه طرفداران انقلاب می‌دید و از آن به شدت ترس داشت.
در خرداد سال هزار و سیصد و پنجاه و چهار تظاهراتی به انگیره بزرگداشت خاطره شهدای پانزده خرداد در فیضیه برگزار شد که این مراسم نیز هدف حمله پلیس و ارتش رژیم قرار گرفت و به تعطیلی مدرسه تا پیروزی انقلاب اسلامی انجامید.
مدرسه فیضیه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران نیز همچنان جایگاه سیاسی و مذهبی خود را حفظ کرده است.

منابع :
http://fa.wikipedia.org/
http://www.hamshahrionline.ir/
http://www.yjc.ir/
http://www.qommiras.ir/
www.imam-khomeini.ir/