لباس‌های محلی
قم ؛ بیشتر در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت.
تن پوش زنان در گذشته شامل پیراهن دورچین (پاچین) پیراهن راسته، شلوار قردار،
شلیته، جلیقه، آرخالق، شلوار (تمون) بود که از پارچه‌های ساده، راه راه و گلدار از جنس دبیت، کرباس،
چیت و متقال تهیه می‌شد.
پاپوش زنان را نیز چاقچور و کفش (گیوه، گالش و چرمی) تشکیل می‌داد. مردان در گذشته کلاه هایی به اسامی بافتنی، نخی، پوستی، نمدی، پهلوی و شابگاه (شاپو) به سر می‌گذاشتند و تن پوش آنها نیز شامل پیراهن یه شیخی، جلیقه، کت و قبا بوده که به همراه شلوارهای ساده و گشاد از جنس دبیت و کرباس به تن می‌کردند.
پاپوش آنها را نیز گیوه و نعلین تشکیل می‌داد.
زنان در روستاها لباس‌های بلند بر تن می‌کردند که تا زانوی آنها می‌رسید و معمولاً این لباس‌ها سفید گلدار بود و در زیر آن شلوار به پا می‌کردند . لباس‌های آنها دو جیب داشت که در اطرافش دوخته شده بود .
زن‌ها همیشه حتی در خانه روسری (چارقد) سفید بر سر داشتند . چارقد را به صورت مثلثی تا می‌کردند و بر سر می‌زدند و برای محکم کردن آن یا گره می‌زدند یا با سنجاق آن را وصل می‌کردند .
بعضی از آنها در دو طرف سنجاق پارچه کوچک سبزی که با یکی از زیارت‌های ائمه یا امامزادگان متبرک شده بود را قرار می‌دادند . آنها
...مشاهده کامل متن اگر پولی همراه خود داشتند در گوشه چارقد خود گره می‌زدند .
منابع : afarineshdaily.ir - qommiras.ir
