مسگری
مسگری یکی از حرفه‌های سنتی است که در آن صنعتگر با چکش کاری روی مس با ابزارهای مختلف ،ظروف متنوعی همچون سینی،دیگ،مجمعه،پارچ و... می‌سازد
روش کار:در گذشته و پیش از گسترش صنعت،صنعتگران شمش مسی را از ذوب ضایعات مسی و نورد آن با چکش کاری ،تهیه می‌کردند.و به طور عمده صنعتگران این حرفه ورقه ساز ویا مسگر بودند.
مسگران ورقه ساز،صنعتگرانی بودند که از ضایعات و شمش‌های مس ورقه مس را تهیه می‌نمودند.ایشان شمش هارا کوبیده و یا با دستگاه نورد،به صورت ورقه درآورده و به قطعات مختلف می‌بریدند.صنعتگران مسگر نیز ورقه‌های آماده را از مسگران ورقه ساز تهیه نموده و به صورت ظروف مورد نیاز مردم تولید می‌نمودند.
امروزه به دلیل رشد صنعت، حرفه ورقه سازی منسوخ شده و صنعتگران مس‌های آماده را به صورت رول و یا صفحات گرد(همانند نان لواش)از بازار و به صورت آماده که در کارخانه تولید شده است ،تهیه می‌نمایند.
روش مسگر ی به طور کلی در سراسر ایران یکسان می‌باشد و در چهار مرحله به ذیل می‌توان آن را خلاصه نمود:
1-برش ورقه‌های مسی2-آتش کاری3-چکش کاری 4-سفیدکاری
تاریخچه و قدمت
بر اساس کشفیات باستانشناسی در منطقه قزوین و اشیاء فلزی بدست آمده در گنج تپه واقع در خوروین(در نزدیکی قزوین)و تپه‌های باستانی بوئین زهرا سابقه صنایع فلزی را می‌توان به هزاران سال قبل نسبت داد.
از تاریخچه مسگری در قزوین اطلاعات دقیقی در دسترس نیست ولیکن با توجه به اینکه قزوین در دوره صفویه یکی از پایگاههای حکومتی(پایتخت)به شمار می‌آمده ،این هنر نیز همانند دیگر صنایع دستی در منطقه شکوفا میشود ،به طوری که یکی از مراکز اصلی تولید مسگری در ایران تا مدتها شهر قزوین بوده است.
همچنین با توجه به تحقیقات میدانی و مصاحبه‌های به عمل آمده با اساتید هنر-صنعت مسگری،این حرفه در قزوین بیش از چندین سده قدمت دارد،چرا که مسگری به صورت سینه به سینه از پدران به فرزندان انتقال یافته است و طبق بررسی‌های به عمل آمده، اساتید در قید حیات که هم اکنون به این حرفه در بازار مسگرهااشتغال دارند،بالای هفتادسال سن داشته و پدر و جد ایشان نیز صنعتگر این حرفه بوده اند.
به گفته یکی از فرزندان اساتید مسگر در بازار مسگرها،زمانی که ظروف تفلون,پیرکس ،آلومینیومی و..وچود نداشت مردم برای پخت خوراک و یا حمل و نقل مواد خوراکی مورد نیاز خود از ظروف مسی استفاده می‌کردند و تا زمانی که احتیاج مردم به این ظروف ملموس بود تولید آن نیز رواج داشت و شهر قزوین نیز بر اساس همین نیاز و با توجه به کیفیت تولیدات ظروف مسی از مهمترین مراکز تولید ظروف مسی به شمار می‌آمده است.
منبع :http://www.qchto.ir/?type=static&lang=1&id=77
