مسجد جامع کبیر با مناره‌های با شکوه، ایوان‌های رفیع و گچبری‌های نفیس آن از آثار ممتاز دوره‌های اسلامی به شمار میرود.قدیمی‌ترین بخش مسجد، بعد از آثار چهار طاقی ساسانی که در زیر مقصوره قرار گرفته، طاق هارونی است که در زمان "هارون الرشید"در سال ١٩٢ ﮬ.ق ساخته شده.
مهم‌ترین و زیباترین بخش این مسجد، مقصوره و گنبد سلجوقی آن است و دارای پنج کتیبه گچبری به خط کوفی است و نفیس‌ترین آن کتیبه‌ای است که در آن سوره بقره به طور کامل اجرا شده و از شاهکارهای خط کوفی تزئینی به شمار می‌آید.
سایر قسمت‌های مسجد، مربوط به دوره‌های بعد تا پایان دوره قاجاریه است. ایوان شمالی و دو مناره کاشیکاری شده آن زمان شاه تهماسب و ایوان غربی آن در دوره شاه سلیمان صفوی ساخته شدند.
ایوان جنوبی که زیباترین ایوان مسجد است در زمان سلطنت"شاه عباس دوم"به مدخل مقصوره اضافه شد.
ساخت مقصوره خمارتاشی در ضلع جنوبی مسجد به دستور امیر خمار تاش ابن عبداله عمادی، وزیر سلطان ملکشاه سلجوقی به سال ۵۰۰ هجری قمری انجام شد. کتیبه‌هایی به ۵ ردیف نیز نیز به خط کوفی گلدار، نسخ و ثلث در این مکان دیده میشود.
منابع :
http://fa.wikipedia.org/
http://www.qchto.ir/?type=static&lang=1&id=62
