شهرستان
قم در منطقه‌ای خشک و کویری شده است با این وجود به علت اهمیت این شهر
مرکزی برای مهاجرت مردم از شهرها و کشورهای گوناگون است.
قم جزو معدود شهرهای جهان است که تقریبا در تمام طول تاریخ اسلام فقط شیعه نشین بوده است.
نام‌ها ریشه نام این شهر به "کومه" به معنای آلاچیق مانندی که چوپانان برای استراحت می‌ساختند، باز می‌گردد. بنابر داستانی نام
قم از یک حدیث
...مشاهده کامل متن منسوب به محمد پیامبر اسلام گرفته شده است.
قم چندین نام دارد که از جمله نامهای آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
«مجمع انصار القائم (عج)» یعنی محل تجمع یاران امام زمان.
«مأوی للفاطمیین» یعنی پناهگاه منسوبین به فاطمه زهرا است.
«شهر خون و قیام». این عنوان به دلیل نقش فعال این شهر در تاریخ معاصر ایران و انقلاب اسلامی به این شهر داده شده است.
حدود 25 درصد از وسعت استان را مناطق کوهستانى و کوهپایه اى تشکیل داده و مابقى به صورت دشت میباشد.
با توجه به اختلاف زیاد ارتفاع قم داراى آب و هواى متفاوت و اقلیم هاى مختلف ( از اقلیم خشک کویرى گرفته تا معتدل و کوهستانى ) میباشد.
گونه هاى گیاهى با توچه به اقلیم منطقه شامل انواع شورپسند، گز، تاغ، درمنه و سایر گونه هاى خشک پسند میباشد.
حدودا 140 تا 150 گونه پرنده در استان وجود دارد که بیشتر آن‌ها مهاجرند می‌توان به گونه هایى نظیر هوبره- کبک- تیهو، انواع مرغابى‌ها و غازها و... اشاره کرد.
هم چنین نزدیک به 30 گونه پستاندار در این مناطق وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها را کل و بز- قوچ و میش- گراز- یوزپلنگ- روباه- تشى- شغال- گرگ- خوک وحشى- گورخر- جبیر و آهو تشکیل می‌دهند.
از انواع خزندگان و دوزیستان موجود می‌توان به انواع مارها و سوسمارها و قورباغه‌ها و لاک پشت‌ها و بزمچه‌ها اشاره کرد.
هم چنین انواع مورچه هاى کمیاب- موریانه- عنکبوت- رتیل و عقرب در این منطقه یافت میشود.
عمده‌ی محصولات تولیدی باغات استان میوه‌هایی چون زردآلو، فندق، گلابی و گیلاس هستند. همین‌طور میوه‌های انار و پسته نیز در باغ‌های مناطق مرکزی استان پرورش می‌یابند.
پردرآمدترین محصول کشاورزی قم پسته است
تقریباً همگی مردم استان مسلمان و شیعه هستند. تنها گروه‌های مذهبی به‌جز شیعه ، مسیحیان و زرتشتیان هستند.
لباس‌های محلی قم بیشتر در گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
زنان در روستاها لباس‌های بلند می‌پوشیدند که تا زانوی آن‌ها می‌رسید و معمولاً این لباس‌ها سفید و گلدار بود و در زیر آن شلوار به پا می‌کردند.
لباس‌های آن‌ها دو جیب داشت که در اطرافش دوخته شده بود. زن‌ها همیشه حتی در خانه چارقد سفید بر سر داشتند. چارقد را به صورت مثلثی تا می‌کردند و بر سر می‌زدند و برای محکم کردن آن یا گره می‌زدند یا با سنجاق آن را وصل می‌کردند.
بعضی از آن‌ها در دو طرف سنجاق پارچه کوچک سبزی که با یکی از زیارت‌های امامان یا امام‌زادگان متبرک شده بود را قرار می‌دادند. آن‌ها اگر پولی همراه خود داشتند در گوشه‌ی چارقد خود گره می‌زدند.
منبع:
http://ghom.persianblog.ir/
http://www.ostan-qom.ir/index.aspx?siteid=1&pageid=830
http://fa.wikipedia.org/
