استان
آذربایجان غربی به دلیل در برگرفتن دو قوم بزرگ آذری و کرد و هم چنین ایل‌ها و عشایر متعدد دارای انواع مختلف لباس‌های محلی است. با گسترش شهر نشینی و صنعتی شدن جوامع مختلف استفاده از لباس‌های محلی کم کم منسوخ شده ولی هنوز هم در شهرهای کوچک و روستاها از لباس‌های سنتی استفاده می‌شود.
ایلات و عشایر در این استان پایبندترین افراد نسبت به استفاده ار لباس‌های سنتی هستند.
لباس بانوان عشایری از پارچه‌های زیبا و رنگارنگ تهیه می‌شود که پیراهن گل دار و بلندی که آنها می‌پوشند به نام کراس شهرت دارد. این پیراهن‌ها بلند، پرچین و گشاد است و معمولا از جنس پارچه‌های مرغوب تهیه می‌شود.
زنان عشایری از جلیقه ای روی پیراهن گل دار خود استفاده می‌کنند که به الک مشهور است و دارای رنگ‌های زنده و شادی است و زیورآلاتی به آن دوخته شده است. بانوان عشایری از نوعی شال کمر روی پیراهن‌های خود استفاده می‌کنند که به پشت بند مشهور است.
آنها شلوار‌های رنگارنگی را که بلند تا مچ پا است می‌پوشند که به درپا شهرت دارد و نوعی دستمال سر دارند که شلمه نام دارد. در برخی ایل‌های این استان زنان کلاهی بر سر می‌گذارند که به تاس کلا مشهور است و دور تا دور آن ریشه‌های رنگی دارند.
مردان ایلاتی نیز از نوعی زیرشلواری استفاده می‌کنند که درپا نام دارد و از پارچه سفید تهیه می‌شود. آنها
...مشاهده کامل متن نوعی شلوار از روی درپا می‌پوشند که به شاله کیل معروف است و از زانو تا مچ پا تنگ است و چاکی دارد که دکمه می‌خورد.
پیراهن مردانه آنها به کراس شهرت دارد و ستر نیز یک نوع کت پشمی مردانه است که در زمستان‌ها استفاده می‌شود. آنها دستمال سیاه ریشه داری به دور کمر خود می‌بندند که به نام پوشی معروف است.
قوم کرد نیز در این استان معمولا از لباس‌های محلی خود استفاده می‌کنند. پوشاک مردان و زنان کرد شامل تن‌پوش، سرپوش و پاپوش می‌شود که در مراسم‌های گوناگون کار، جشن، سوگواری و... با هم متفاوت است. لباس مردان کرد شامل فقیان (مچ پیچ) می‌شود که پارچه ای کتانی یا ابریشمی به رنگ سفید است که به شکل یک قیف دوخته می‌شود و به دور مچ بسته می‌شود.
چوخه(coax) نیز نیم تنه ای پنبه ای یا پشمی است. کردها شلوار‌های گشادی می‌پوشند که دارای دم پای تنگ است و پانتول نام دارد. آنها پیراهنی با آستین‌های بلند می‌پوشند که زبانه‌های آستین آن را دور مچ یا بازو می‌پیچند و شالی نیز از روی لباس‌های خود در ناحیه کمر می‌بندند.
لباس‌های مردان کرد؛ به طور معمول دارای رنگ‌های سفید، طوسی، قهوه ای و مشگی هستند. دستار یا کلاغه که به آن دشلمه، مندلی،رشتی، سروین و سربند نیز می‌گویند؛ وسیله ای است که مردان به جای کلاه از آن استفاده می‌کنند.
لباس بانوان کرد از زیباترین لباس‌های محلی به شمار می‌رود. بیشتر لباس‌های بانوان کردی از رنگ‌های شاد قرمز، آبی، سبز و... تشکیل شده و از رنگ‌های شادی برخوردار است. ماشته(masta) پارچه سیاه ابریشمی یک تکه ای است که حدود 2 متر طول ویک ونیم متر عرض دارد که هنگام بیرون رفتن از خانه زنان به دوش می‌اندازند.
شلواری همانند شلوار مردان مورد استفاده بانوان نیز قرار می‌گیرد. این شلوار را زنان کرد، به ویژه زنان روستایی، هنگام کار می‌پوشند. در سایر مواقع، زنان شلوار گشاد از جنس حریر استفاده می‌کنند.
زنان کردی نیم تنه ای روی پیراهن خود استفاده می‌کنند که به کلنجه مشهور است. زنان کرد از نوعی کلاه نیز استفاده می‌کنند که به شکل استوانه ای کوتاه است و روی آن با پولک‌های رنگین تزیین می‌شود.
برخی دیگر از زنان کرد نیز از نوعی روسری یا دستار استفاده می‌کنند که دارای رشته بلندی از ابریشم سیاه و سفید با ملیله دوزی است و به کلکه(kaleka) شهرت دارد.
منبع : ettelaat.com - azarhk.persianblog.ir
