در محله جوباره در طرفین کوچه ای که از قدیم به نام (حاج کاظم ) معروف بوده دو مناره مدور قرار دارد که دارای تزئینات مقرنس کاری هستند.سبک تزئینات بنا آن به دوره مغول مربوط می‌کند.
دو مناره مدور با تزییناتی به سبک مغولی و به ارتفاع 38 متر قرار دارند که در ربع اول قرن 8 هجری قمری ساخته شده اند. از آنجایی که کتیبه‌های این دو مناره ریخته است، تاریخ دقیق ساخت آنها مشخص نیست.
گروهی معتقدند که مناره‌ها باقی مانده از ورودی یک کاروانسرای سلطنتی در دوره آل مظفر است و برخی نیز اظهار می‌دارند چون ساختمان اطراف مناره‌ها معروف به سنجریه است و گویا در زمان سلطان سنجر سلجوقی بنا شده اند، پس تاریخ مناره‌ها هم به آن زمان یعنی قرن 6 می‌رسد.
ولی با توجه به مقرنس کتیبه باقی مانده، این دو مناره به دوران اولجایتو ایلخانی تعلق دارد و نه سنجر سلجوقی.
مناره‌ها دارای تزیینات کاشی کاری هستند و به نظر می‌رسد، سردر کاروانسرای مجللی بودند، که به پادشاه یا امیری در قرن 8 هجری (دوره ایلخانی) تعلق داشته است.
چنین به نظر می‌رسد که در جای کوچه، در قدیم عمارتی وجود داشته که آن دو مناره متصل به آن عمارت بوده اند و به مرور زمان عمارت از بین رفته است. آثار موجود از سردر مجلّل آن که بر فراز مناره هاست، این گفته را تا حد زیادی تأیید می‌کند.
چون کتیبه آن از بین رفته و به جز یک تا دو جمله باقی نمانده است، نمی‌توان به طور قطع وجه تسمیه آن را مشخص کرد. اگر نام دارالضیافه اسم حقیقی مناره‌ها باشند، پس عمارت ویران شده مهمانسرایی بوده و مسجدی هم داشته و مناره‌ها تعلق به آن مسجد داشته اند.
اما اگر نام دارالضیاء صحیح باشد، پس مناره‌ها برای روشنایی بوده اند و شب‌ها بر فراز آنها آتش روشن می‌کرده اند، تا از راه دور شهر دیده شود (یکی دیگر از کاربردهای مناره).
و احتمال دیگر چنین است که بانی مناره‌ها و خود عمارت فردی موسوم به ضیاء بوده است.
مناره‌ها روی پایه‌های وسیع هشت ضلعی بنا شده اند و در حدود 30 متر ارتفاع دارند. کتیبه مقرنس بالای مناره به خط ثلث سفید معرق بر کاشی لاجوردی بوده که از آن فقط کلمه من دخله باقی مانده و قسمتی از آیه ای هم مشاهده می‌شود و با توجه به نگارش آیه، حدس این که در محل مسجدی وجود داشته است پررنگتر می‌شود.
در داخل مقرنس‌های مناره‌ها هر سوسن یا طاس شامل یک کلمه است که به خط ثلث سفید معرق بر زمینه کاشی لاجوردی چنین آمده است: محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین و پوشش تزییناتی مناره‌های مزبور نیز به خط بنایی فیروزه ای بر زمینه شطرنجی آجری در 7 ردیف به شرح زیر است: ردیف اول کلمه الله، ردیف دوم تکرار اکبر، ردیف سوم تکرار الله اکبر، ردیف چهارم تکرار محمد، ردیف پنجم تکرار و علی، ردیف ششم تکرار و حسن و ردیف هفتم تکرار کلمه و حسین.
این اثر تاریخی با شماره 272 به ثبت رسیده است.
منبع:
http://isfahan.iranseir.com
http://www.tebyan.net
http://www.aftabir.com
