اقلیم : معتدل
نام قدیم : رام اردشیر
مساحت : 22742
جمعیت : 1032949
استان
بوشهر یکی از جنوبی‌ترین استانهای کشور است که در جنوب غربی
ایران و در فاصله 27 درجه و 18 دقیقه تا 30 درجه و 14 دقیقه عرض جغرافیایی و 50 درجه و 8 دقیقه تا 52 درجه و 57 دقیقه طول جغرافیایی واقع گردیده است.
این استان از شمال به استانهای
خوزستان و
کهگیلویه و بویراحمد،
...مشاهده کامل متن از جنوب به خلیج فارس و استان هرمزگان، از مشرق به استان فارس و از غرب به خلیج فارس محدود بوده و با 625 کیلومتر مرز آبی، طولانی‌ترین همسایگی را با آبهای نیلگون خلیج فارس دارد .
استان بوشهر با 5/23167 کیلومتر مربع وسعت حدود 4/1 درصد از مساحت کل کشور را به خود اختصاص داده و از این لحاظ هفدهمین استان کشور محسوب می‌گردد . مردم استان بوشهر از نظر نژادی اختلاطی از نژاد آریایی، سامی، آفریقایی و نژاد خاصی که اصطلاحاً به بوشهری معروف است، هستند .
پیش از ورود و استقرار آریاییان در بوشهر، نژادهادی بومی در این منطقه می‌زیسته اند و مدارکی که از عصرحجر و برنز (مفرغ ) باقی مانده بر این قضیه گــواهی می‌دهد که علاوه بر نژاد مدیترانه ای نژادهای دیگر مانند دراویدی، سیاه پوست، سامی، عیلامی و عرب نیز در این سرزمین سکونت داشته اند .مردم این استان به زبان فارسی وبا گویش محلی تکلم می‌کنند.
لحجه‌ها در روستا‌ها بیشتر از شهرها تنوع دارد . برخی از اهالی « جزیره شیف» وبنادر کنگان ، علویه نیز به زبان عربی صحبت می‌کنند.
لحجه‌های فارسی به گویش بردستانی، دشتی، تنگستانی وکازرونی دراستان بوشهر رواج دارد این لحجه‌ها کاملا با لحجه‌های شمال سرزمین فارس مانند لحجه‌های لری ، فارسی وسیوندی ارتباط دارد .
زبان‌های مردم سواحل خلیج فارس وجزایر آن بازمانده‌های گویش شبانکاره ای، بلوچی، کردی، ترکمنی، وبرخی از واژ ه‌های انگلیسی، هلندی، پرتقالی، هندی، عربی، وترکمنی است ولی استخوان بندی و ریشه آن فارسی است .
بیشتر اهالی استان را پیروان اسلام تشکیل می‌دهند (اعم از شیعه یا سنی). ضمن اینکه گروه‌هایی چند از اقلیت‌های دینی زرتشتی، مسیحی و یهودی[نیازمند منبع] نیز در این استان زندگی می‌کنند.
البته اقلیت‌های موجود در این منطقه عمدتاً از افراد مهاجری هستند که بر حسب ضرورت شغلی در این نقاط (بیشتر در بوشهر، جم و عسلویه) مسکن گزیده‌اند. اهل سنت بوشهر نیز بیشتر در قسمت‌های جنوبی استان زندگی می‌کنند (به ویژه در شهرستان کنگان).
به سبب ساحلی بودن استان بوشهر و محدود بودن کشاورزی و دامداری ، ماهی و میگو سهم عمده ای در خوراک مردم استان بوشهر دارند . غذاهای محلی و سنتی از مهمترین جاذبه‌های اجتماعی به شمار می‌روند .
تقریباً همه خوراک هایی که در این استان تهیه و طبخ می‌شوند ریشه در طبع محلی مردمان بوشهری دارد . انواع قلیه رایج‌ترین غذای محلی استان بوشهر به شمار می‌آیند .
قلیه یک واژه عربی است و مفهوم عام آن نوعی خوراک است که از گوشت درست می‌کنند . در نواحی ساحلی منظور از قلیه؛ خورش ماهی و میگو است . قلیه انواع مختلفی دارد که قلیه اسفناج، بادنجان، کدو ترش، برنج، به، هویج، پیتی، سغدی، قلیه ماهی، قلیه میگو، کباب میگو، آبگوشت ماهی، شینسیل میگو، دم پخت ماهی، ماهی شکم گرفته، کباب ماهی، ماهی شور پلو، عرق گیر ماهی، پلو ماهی، حواری ماهی، ماهی تنوری، ماموسه و پاکوره از جمله برخی از آن‌ها هستند .
برخی دیگر از انواع غذاها چون دلمه برنج، دلمه برگ مو، خوراک چغندر، خوراک سیب زمینی، خوراک فاسولیا، گنمه، دم پخت ماش، خورشت جگر، خورشت گل کلم، خورش کلم پیچ، خورش لوبیا سبز، خورش بادمجان، دال عدس، حلوای عسلی و ... از دیگر غذاهای محلی این استان جنوبی به شمار می‌روند .به علت موقعیت بندری و ساحلی و شرجی بودن هوا در استان بوشهر بیشتر مردم از لباس‌های معمولی نخی استفاده می‌کنند .
لباس‌های محلی اهالی استان بوشهر یکی از مهمترین جاذبه‌های فرهنگی این منطقه به شمار می‌رود . بانوان در استان بوشهر، پیراهن بلند دور چین به همراه عبای سیاه، مقنعه نازک و سیاه رنگ، روبنده نازک، شلوار چیت و نوعی کفش صندل معروف به کوش می‌پوشند .موسیقی استان بوشهر از قدمت طولانی برخوردار بوده و استعداد لازم برای تبدیل شدن به یک قطب موسیقی را دارد .
اشکال و ژانرهای موسیقی، شکل و فرم، ریتم وزن و طنین غالب در موسیقی منطقه، چگونگی اجرا در گونه‌های مختلف موسیقی، تکنیک‌های آوازی، موسیقی مراسم‌های گوناگون در منطقه و مخصوصا در قشم دارای جاذبه‌های بسیاری است و از زیبایی خاصی برخوردار است .
آن چه که امروز در موسیقی منطقه (بوشهر، هرمزگان و دشتستان) موجود است ؛ این است که معمولاً از ساز جفتی استفاده می‌کنند و کلام نقش کمتری در آن ایفا می‌کند .
ژانرهای متنوع موسیقی منطقه معمولا"ریتمیک هستند که کهن‌ترین آن‌ها با سه ساز کوبه ای دهل(dehol) ، کسر(kaser) و پیپه(pipe) معروف به دهل کسر اجرا می‌شوند.
بوشهر، پیش از بسیاری از شهرهای مهم ایران دارای صنایع جدیدی از قبیل یخ سازی و برق بوده‌است. مردم بوشهر از اولین ایرانیانی بودند که با مجله و روزنامه آشنا شدند.
یکی از نخستین شهرهایی که کارخانه چاپ سنگی را وارد کرد، بوشهر بود؛ از همین رو در بوشهر روزنامه‌های زیادی همچون «مظفری»، «خلیج ایران» و «ندای جنوب» به چاپ و نشر می‌رسید.
هم اکنون استان بوشهر با توجّه به موقعیت استراتژیک خود و داشتن منابع و صنایع مختلفی نظیر نفت و گاز، به‌ویژه میدانهای گازی پارس جنوبی در عسلویه و کنگان و پارس شمالی در دیر، بردخون و شهرستان دشتی به عنوان بزرگ‌ترین منبع مستقل گازی در جهان و وجود پالایشگاه عظیم گاز در جم و نیز دارا بودن یکی از مهمترین ترمینال‌های صادرات نفت خام جهان در جزیره خارک و همچنین اجرای طرح‌های کلان صنعتی از قبیل نیروگاه اتمی بوشهر، کشتی سازی و مانند این‌ها، انتظار می‌رود در آینده‌ای نزدیک، سیمای خود را به عنوان یکی از مناطق مهم صنعتی و اقتصادی جهان تغییر دهد.مهمترین بنادر استان شامل بندر بوشهر، بندر گناوه، بندر دیلم، بندر ریگ، بندر دیر، بندر کنگان، بندر نخل تقی، بندر عسلویه و بندر عامری می‌باشد.
بندر بوشهر با دارا بودن ۷ پست اسکله به طول بیش از ۱۱۷۰ متر، ظرفیت پذیرش کشتی‌های پانزده هزار تنی و تخلیه و بارگیری بیش از ۳ میلیون تن کالا در سال را دارد.
این بندر دارای فضایی بالغ بر ۳۷ هزار مترمربع انبار سرپوشیده می‌باشد. اسکله مسافرتی والفجر نیز به جابه‌جایی بار و مسافر میان این استان و کشورهای حاشیه خلیج فارس می‌پردازد.
منبع :http://boushehr.iranpl.ir/
http://fa.wikipedia.org/
http://www.ichto.ir/
