خانه بهنام یا بهنام گنجه‌ای یا قدکی از جمله قدیمی‌ترین خانه‌های تاریخی شهر
تبریز است که در اواخر دوران زندیه و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته و در زمان ناصرالدین شاه قاجار، نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شده است.
این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی
ایران به ثبت رسیده است.
این خانه در اواخر دوران زندیان و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده است. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شد.
این خانه شامل یک ساختمان اصلی، بعنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک بعنوان ساختمان ییلاقی است. مانند بسیاری از خانه‌های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است.
در بازسازی اخیر این خانه، تاکنون چند نگارگری ایرانی فرسکو کشف گردیده است که هم اکنون در حال تعمیر شدن توسط متخصصان است.
خانه بهنام بخشی از مدرسه معماری دانشگاه هنر اسلامی
تبریز است.
خانه بهنام با دارا بودن فضاهای زیبا و فاخر از قبیل تالار اورسی، حوضخانه، دهلیز، اتاق گوشواره و نقاشی‌های منحصر
...مشاهده کامل متن بفرد دوره قاجاریه مورد استفاده دانشکده معماری و شهرسازی است و بعنوان یکی از مفاخر آثار تاریخی و ملی هر ساله مورد بازدید خیل عظیمی از دوستداران میراث فرهنگی و گردشگران داخلی و خارجی میباشد و در طول ۱۵ سال گذشته با تدابیر شایسته مسئولین دانشگاه و همت و تلاش همکاران دفتر فنی و نظارت بر طرح‌های عمرانی، بطور مستمر و با صرف هزینه و وقت زیاد مورد حفاظت و نگهداری قرار گرفته است.
ورودی این ساختمان از کوچه مشیردفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می‌پذیرفته است. این بنا دارای اندرونی و بیرونی است: بیرونی آن شامل طنبی(هفت دری)، کله ای و اتاق است که در ضلع شمالی حیاط شکل گرفته اند.
در طنبی ارسی دار آن که درای ایوان ستوندار با تزیینات گچی است، نقاشی‌های بسیار زیبایی بر دیواره‌ها و سقف‌ها نقش بسته است. تزیینات و نقاشی‌های موجود در طاقچه ها، شومینه طنبی و اتاق‌های جنبی نیز چشمگیر است.
در ضلع جنوبی بیرونی نیز فضاهایی شامل تراس تابستانی با ستون‌ها، سرستون‌های گچی مقرنس کاری و نیز فضای ورودی و چند اتاق دیگر دیده میشود. در ضلع شرقی و غربی، حیاط بیرونی به دیواره هایی که دارای طاق نما طاق نما می‌باشند محدود است.
اندرونی خانه در شمالی‌ترین بخش ساختمان قرار گرفته که طرفین آن را اتاق هایی در قسمت شرق و غرب و مشرف به حیاط اندرونی تشکیل داده اند. پشت بام اتاق‌های اندرونی به صورت مهتابی استفاده میشود.
این بخش ساختمان دارای زیر زمین نیز میباشد که اتاق‌های زیر طنبی برای نشیمن تابستانی و دیگر اتاق‌ها به صورت انباری و مطبخ در آن، مورد استفاده قرار می‌گرفت.
مساحت اعیانی این ساختمان 840 متر مربع و مساحت عرضه آن 900 متر مربع است اکنون جزو مجموعه دانشکده معماری شهرسازی دانشگاه تبریز است.
منبع :
http://tabriz.irib.ir/
